Czy przedsiębiorca może dowolnie ustalać koszt połączenia ze swoją infolinią?
Nie, przedsiębiorca nie może go ustalać ich w sposób dobrowolny. Jeżeli przedsiębiorca wskazuje numer telefonu przeznaczony do kontaktu z nim w sprawie zawartej umowy, opłata dla konsumenta za połączenie z tym numerem nie może być wyższa niż opłata za zwykłe połączenie telefoniczne, zgodnie z pakietem taryfowym dostawcy usług, z którego korzysta konsument.
Oznacza to, że koszt połączenia z infolinią przedsiębiorcy nie powinien przekroczyć kosztów, jakie konsument poniósłby wykonując zwykłe połączenie w ramach pakietu telefonicznego, z którego aktualnie korzysta. W praktyce, o ile przedsiębiorca nie zdecyduje się na prowadzenie nieodpłatnej infolinii (co nie jest jego obowiązkiem), koszt połączenia z infolinią będzie uzależniony od wysokości opłat określonych w cenniku operatora, z którym konsument zawarł umowę o świadczenie usług telefonicznych.
Przedsiębiorcy nie powinni korzystać przy prowadzeniu infolinii z numerów usług o podwyższonej opłacie, które umożliwiają finansowanie lub częściowe finansowanie kosztów prowadzenia centrów obsługi telefonicznej lub pobieranie dodatkowych zysków z tytułu prowadzonych rozmów dzięki dzieleniu się zyskami z operatorami telefonicznymi.
Po czym poznać numer o podwyższonej opłacie? Zazwyczaj jest to numer o długości od 7 do 9 cyfr, rozpoczynający się od prefiksów: *7, *4 lub 70.
Szczegółowy Rejestr numerów o podwyższonej opłacie można znaleźć na stronie Urzędu Komunikacji Elektronicznej.
Warto zapamiętać, że w przypadku połączeń telefonicznych z zagranicy czy też w ramach roamingu komórkowego, opłaty za połączenia z infolinią mogą być znacznie wyższe niż w przypadku połączeń z tą samą infolinią wykonywanych z obszaru kraju, w którym siedzibę ma przedsiębiorca.
