Obywatele jakich państw mogą podejmować zatrudnienie na podstawie Karty Polaka i czy potrzebują zezwolenia na pracę?

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka, karta ta jest ? wydawanym przez właściwego polskiego konsula ? dokumentem potwierdzającym przynależność danego cudzoziemca do Narodu Polskiego. Poświadcza ona także uprawnienia wynikające z posiadania karty, w tym możliwość wykonywania pracy w Polsce bez zezwolenia na pracę.

Artykuł 2 ust. 2 powołanej ustawy stanowi, że Karta Polaka może być przyznana wyłącznie osobie posiadającej, w dniu złożenia wniosku o wydanie tej karty, obywatelstwo: Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżańskiej, Republiki Białoruś, Republiki Estońskiej, Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kirgiskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Mołdowy, Federacji Rosyjskiej, Republiki Tadżykistanu, Turkmenistanu, Ukrainy lub Republiki Uzbekistanu albo posiadającej w jednym z tych państw status bezpaństwowca. W sumie jest to 15 krajów, powstałych po rozpadzie byłego Związku Radzieckiego.

Należy zwrócić uwagę, że Karta Polaka nie jest dokumentem legalizującym pobyt cudzoziemca na terytorium RP (nie uprawnia ona również do przekraczania granicy). Z art. 2 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy wynika w szczególności, że jednym z warunków legalnego wykonywania pracy przez cudzoziemca jest jego legalny pobyt w Polsce. Ponadto podstawa pobytu cudzoziemca powinna należeć do kategorii podstaw uprawniających obcokrajowców do wykonywania pracy na terytorium RP. Podstawy te określa art. 87 ust. 1 pkt 12 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. A zatem cudzoziemiec legitymujący się Kartą Polaka, chcąc legalnie wykonywać pracę w Polsce, musi posiadać odpowiednią wizę bądź zezwolenie na pobyt czasowy (kartę pobytu).

Źródło: PIP


» Porady prawne