Praca dzieci odnosi się do praktyk, które są psychicznie, społecznie i moralnie niebezpieczne i szkodliwe dla dzieci oraz wpływają na ich edukację szkolną poprzez pozbawienie ich możliwości uczęszczania do szkoły lub wymuszanie na nich przedwczesnego opuszczania szkoły oraz wiąże się z łączeniem obecności w szkole ze zbyt długą i wyczerpującą pracą. Najcięższe formy pracy dzieci obejmują: niewolnictwo, odłączenie od rodziny, narażenie na poważne ryzyko lub chorobę, konieczność samodzielnego utrzymania się na ulicach wielkich miast. Decent Work and the Millennium Development Goals [Uczciwa praca i milenijne priorytety rozwoju] (2005), Międzynarodowa Organizacja Pracy.
Określenie „najgorsze formy pracy dzieci” odnosi się do: a) wszystkich form niewolnictwa lub praktyk podobnych do niewolnictwa, takich jak sprzedaż i handel dziećmi, niewolnictwo za długi i pańszczyzna lub praca przymusowa albo obowiązkowa, w tym przymusowe lub obowiązkowe rekrutowanie dzieci do udziału w konflikcie zbrojnym,
b) korzystania, angażowania lub proponowania wykorzystania dziecka do prostytucji, pornografii lub przedstawień pornograficznych,
c) korzystania, angażowania lub proponowania wykorzystania dziecka do nielegalnych działalności, w szczególności do produkcji i handlu narkotykami, jak to określają stosowne traktaty międzynarodowe,
d) pracy, która ze względu na swój charakter lub okoliczności, w których jest prowadzona, może zagrażać zdrowiu, bezpieczeństwu lub moralności dzieci.
Konwencja Nr 182 dotycząca zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci [ILO Convention No. 182: Worst Forms of Child Labour Convention] (1999), art. 3, Międzynarodowa Organizacja Pracy, Genewa.