Komornik może zająć: a) wynagrodzenie za pracę – zgodnie z prawem, to pracodawca dokonuje potrącenia w granicach określonych przez kodeks pracy (50% świadczenia netto, przy czym kwota wolna od potrąceń to wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę; b) emeryturę, rentę, świadczenie przedemerytalne, a świadczeniodawca (np. ZUS, KRUS lub ZER MSW) dokonuje potrącenia z powyższego świadczenia w wysokości ¼ tego świadczenia netto; c) ruchomości czyli np. samochód, sprzęt agd, rtv, dzieła sztuki; d) nieruchomości – zarówno mieszkania, jak i lokale usługowe czy grunty orne, rachunek bankowy; e) rachunek bankowy, w tym również rachunek oszczędnościowy, przy czym kwota wolna od potrąceń to kwota obecnie 1500,00 zł brutto w skali miesiąca (do wysokości 75% minimalnego wynagrodzenia za pracę brutto); f) wierzytelności takie jak należności z tytułu nadpłaty podatku dochodowego w urzędzie skarbowym czy świadczenia z umowy zlecenia, umowy o dzieło, umowy najmu. Zgodnie z przepisami, egzekucji nie podlegają np.: świadczenia 500 plus, alimenty (zarówno płacone przez rodzica jak również wypłacane z funduszu alimentacyjnego), świadczenia z pomocy społecznej, stypendia, przedmioty niezbędne do nauki, odznaczenia, przedmioty kultu religijnego, ubrania, zapasy żywności, środki uzyskane z ubezpieczenia z tytułu kosztów pogrzebu. Komornik dokonuje zajęcia danego składnika majątku przez skierowanie zawiadomienia o zajęciu do podmiotu dysponującego danym składnikiem, np. w przypadku zajęcia rachunku bankowego komornik zawiadamia bank prowadzący dany rachunek. Dokonując zajęcia, komornik nie posiada wiedzy skąd pochodzą pieniądze dłużnika, ani czy w ogóle na rachunku bankowym znajdują się jakiekolwiek środki pieniężne. To obowiązkiem banku, a nie komornika, jest weryfikowanie pochodzenia środków wpływających na rachunek bankowy dłużnika. Jeśli na rachunek dłużnika wpływają środki pochodzące ze świadczenia 500 plus, bank ma obowiązek zidentyfikować te środki i nie przekazywać ich komornikowi prowadzącemu postępowanie przeciwko dłużnikowi.