Jakie wymogi trzeba spełnić, aby można było wywieźć poza obszar celny UE „stary” namalowany obraz?
Zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) 116/2009 oraz ustawy o ochronie zabytków wywóz dóbr kultury (zabytków) poza obszar celny UE objęty jest wymogiem przedstawienia odpowiedniego pozwolenia. W Polsce wyróżniamy w tym zakresie trzy rodzaje pozwoleń:
jednorazowe pozwolenie na wywóz – wydaje Minister Kultury;
wielokrotne pozwolenie indywidualne na czasowy wywóz – wydaje (na wniosek osoby fizycznej) Wojewódzki Konserwator Zabytków;
wielokrotne pozwolenie ogólne na czasowy wywóz zabytków za granicę – wydaje (na wniosek muzeum lub innej instytucji kultury) Wojewódzki Konserwator Zabytków.
Obowiązek uzyskania pozwolenia na wywóz – co do zasady – dotyczy tzw. „zabytków ruchomych”, które należą do jednej z kategorii, które wymieniono w art. 51 ustawy o ochronie zabytków. Wśród tych kategorii znajdują się m.in.:
wykonane dowolną techniką i na dowolnym materiale dzieła malarstwa, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 40 000 zł;
wykonane na dowolnym materiale akwareli, gwaszy i pasteli, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 16 000 zł;
wykonane dowolną techniką i na dowolnym materiale rysunków, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 12 000 zł.
Jeżeli wywóz zabytku jest dokonywany bez pozwolenia, o których mowa powyżej, a cechy zabytku wskazują, że jego wywóz wymaga pozwolenia, organ Straży Granicznej lub organ celny może zażądać od osoby dokonującej wywozu zabytku okazania dokumentu potwierdzającego fakt, że wywożony zabytek nie wymaga pozwolenia. Dokumentem takim może być:
ocena wskazująca czas powstania zabytku – wykonana przez instytucję kultury wyspecjalizowaną w opiece nad zabytkami, rzeczoznawcę ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, podmiot gospodarczy wyspecjalizowany w zakresie obrotu zabytkami na terytorium Polski lub organ administracji publicznej;
wycena zabytku – wykonana przez instytucję kultury wyspecjalizowaną w opiece nad zabytkami, rzeczoznawcę ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego lub podmiot gospodarczy wyspecjalizowany w zakresie obrotu zabytkami na terytorium Polski;
faktura – zawierająca dane pozwalające na identyfikację przedmiotu, wystawiona przez podmiot gospodarczy wyspecjalizowany w zakresie obrotu zabytkami na terytorium Polski;
potwierdzenie wwozu zabytku na terytorium Polski – zawierające fotografię zabytku, wystawione w przejściach granicznych przez organ celny, a w przypadku jego braku przez organ Straży Granicznej.
