Czym są kontrakty na różnicę (ang. Contracts for Difference, CFD) będące przedmiotem obrotu na detalicznym rynku Forex ?
CFD to instrumenty pochodne, co oznacza, że ich wartość zależy bezpośrednio od wartości instrumentu bazowego, na który opiewają, a także od marży firmy inwestycyjnej. Instrumentami bazowymi mogą być np.: akcje, indeksy, waluty czy surowce. Cechy charakterystyczne instrumentów pochodnych CFD:
wartość zależy od wartości instrumentów bazowych (walut, indeksów, akcji, obligacji, surowców, towarów) oraz od marży doliczonej przez firmę inwestycyjną,
transakcje, których przedmiotem są kontrakty na różnicę, zawierane są z zastosowaniem mechanizmu dźwigni finansowej, co oznacza, że możliwe jest otwieranie pozycji o wartości nominalnej wyższej, niż wpłacony depozyt zabezpieczający,
możliwość otwarcia pozycji długiej (zarabianie na wzrostach ceny instrumentu) lub krótkiej (zarabianie na spadkach cen instrumentu),
rozliczenie pieniężne na podstawie różnic kursowych (strona, która straciła, wypłaca stronie, która zyskała, różnicę pomiędzy wyceną pozycji z momentu jej zamknięcia i otwarcia),
koszty w postaci spreadu (różnicy pomiędzy ceną kupna a sprzedaży), ujemnych punktów swapowych (koszty przetrzymania pozycji na kolejny dzień), prowizji.
Poniżej zaprezentowano dwa przykłady funkcjonowania CFD w obrocie na rynku Forex: Przykład 1 – bez uwzględnienia kosztów Inwestor wpłaca na rachunek firmy inwestycyjnej 1000 zł. Korzysta z dźwigni finansowej na poziomie 1:10. Może więc otworzyć pozycję o wartości nominalnej 10 000 zł. Depozyt zabezpieczający wynosić będzie 1000 zł, przez co cała wpłacona kwota zostanie zablokowana na rachunku inwestora pod depozyt zabezpieczający. Niekorzystna zmiana ceny instrumentu o 10% spowoduje stratę klienta w wysokości 100% zdeponowanych środków:
10 000 zł * 0,1 = 1000 zł.
Można więc powiedzieć, iż jeśli cena instrumentu CFD zmieni się o 10%, to inwestor albo straci wszystkie wpłacone na rachunek środki, albo uzyska 100% stopy zwrotu. Sytuacja bez uwzględnienia kosztów.
Przykład 2 – z uwzględnieniem kosztów
Instrument CFD, który nabył inwestor, kwotowany był w następujący sposób: cena kupna 99,5; cena sprzedaży 100,00. Inwestor zajął długą pozycję (gra na wzrosty), a więc nabył instrument po cenie sprzedaży równej 100. Jednakże wyjść z inwestycji może po cenie kupna, a więc po cenie 99,5. Oznacza to, iż pozycja klienta już w momencie jej otwarcia wyceniana będzie na -50 zł, ponieważ wyceniana będzie po cenie kupna 99,5. 0,5% ((100-99,5)/100)) od kwoty nominalnej transakcji, czyli 10 000 zł, wynosi 50 zł. Dodatkowo, jeśli firma inwestycyjna pobiera prowizję w wysokości 0,1 % od wartości nominalnej, to pozycja wyceniana będzie ze stratą:
Koszt prowizji został pomnożony razy 2, ponieważ firmy inwestycyjne często pobierają prowizję za otwarcie i zamknięcie pozycji już w momencie jej otwarcia. W takim przypadku, niekorzystna zmiana ceny instrumentu bazowego o 9,3 % spowoduje tzw. wyzerowanie rachunku:
