Dziennym opiekunem może być osoba prowadząca działalność na własny rachunek albo zatrudniana przez podmioty, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o opiece nad dziećmi wieku do lat 3 (jednostki samorządu terytorialnego – gminy, powiaty, województwa, instytucje publiczne, osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki nieposiadające osobowości prawnej), na podstawie umowy o pracę albo umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego stosuje się przepisy dotyczące zlecenia.
Umowa o świadczenie usług, o której mowa powyżej określa w szczególności:
strony umowy;
cel i przedmiot umowy;
czas i miejsce sprawowania opieki;
liczbę dzieci powierzonych opiece;
obowiązki dziennego opiekuna;
warunki czasowego niesprawowania opieki, w szczególności związanego z wypoczynkiem dziennego opiekuna;
wysokość wynagrodzenia oraz sposób i termin jego wypłaty;
czas, na jaki umowa została zawarta;
warunki i sposób zmiany, a także rozwiązania umowy.
Dzienny opiekun podlega obowiązkowi ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy sprawowaniu opieki. Podmiot zatrudniający dziennego opiekuna jest zobowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia dziennego opiekuna od odpowiedzialności cywilnej oraz opłacania i finansowania składki na to ubezpieczenie. W przypadku, gdy dzienny opiekun jest zatrudniany przez jednostkę samorządu terytorialnego lub instytucję publiczną, umowa ta zawierana jest na zasadach określonych w ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych.
Jednostki samorządu terytorialnego oraz instytucje publiczne wybierają dziennych opiekunów w drodze otwartego konkursu ofert, przeprowadzanego w trybie określonym w ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.
W przypadku dziennych opiekunów zatrudnianych przez jednostki samorządu terytorialnego, maksymalną wysokość wynagrodzenia oraz zasady jego ustalania określa, w drodze uchwały, odpowiednio rada gminy, rada powiatu lub sejmik województwa.
