Polega na tym, iż liczba jednostek losowanych z każdej warstwy jest wprost proporcjonalna do liczebności tej warstwy i do odchylenia standardowego badanej cechy w tej warstwie. Alokacja Neymana, przy stałej liczebności próby zapewnia najmniejszy błąd wnioskowania. Gdy jednostkowy koszt badania zależy od warstwy, wówczas optymalny schemat losowania warstwowego polega na tym, iż dodatkowo liczba jednostek losowanych jest odwrotnie proporcjonalna do pierwiastka kwadratowego z jednostkowego kosztu badania w warstwie.
